kociş önemli bir iş için dışarıya çıkınca beni de uyku tutmadı. facebook ve blog dünyalarında biraz sörf yaptıktan sonra sandıktan (çeyiz sandığı:) gizli çantalarımı çıkardım, ve yarı uykulu yarı nemli gözlerle okudum, okudum...
ne çok arkadaşım, sevdiğim, dostum olmuş geçen zaman içinde. ve hepsi bir anı bırakmış bana. kimi bir mektup, kimi peçeteye yazılmış candan bir söz, kimi bir hediye, kimi kurutulmuş bir çiçek, yaprak... teknolojisiz yıllar geçirdiğime sevindim belki de ilk kez:)
şimdi ilk iş birilerine mektup yazacağım, belki de kart atarım, kime yazsam acaba? mail adresi desen bolca var da, kimlerin adresini biliyorum ki?? arayıp istesem, bu defada sürpriz bozulur bir anlamı kalmaz.. ahh internet, ahh!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
sizin yorumunuzu alayım:))