ramazanın en güzel yanlarından biri manevi yaşantımızı kendiliğinden düzene sokuyor olması. onun bu huyunu çok ama çok seviyorum. ilk sahurdan itibaren ne oluyor nasıl oluyorsa namazdan aldığımız huzur artıyor, daha bir aşkla kılıyoruz. normalde sıkça fırsat bulamadığımız halde hergün düzenli bir şekilde kuran okuyor hale geliyoruz. gündüz oruç, akşamda iftar yorgunluğundan olsa gerek alışveriş merkezlerinde gezinmek yerine evde kalıp çay ya da meyve eşliğinde ailece vakit geçirir hale geliyoruz.
sonra iftarlar.. ramazanın en güzel yanlarından biri daha. 16 saat aç-susuz duran vücut akşam ezanını duyduğunda ister istemez sofrasında gördüklerine şükrediyor, sen bizi açlıkla terbiye etme Rabbim diyor. her daim dolabında bulunan yiyecek içeçeklerin aslında ne büyük nimet oldugunu işte o anda farkediyor. içtiği su öyle lezzetli geliyor ki hayret ediyor.
hele bir de iftar sofrasında sevdikleriyle beraberse insan, ramazanın kıymetini birkez daha anlıyor.
etrafında herkes yiyip içerken aç susuz durmaya razı olan gönül, tüm bu güzellikleri düşündüğünde hamdediyor, şükrediyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
sizin yorumunuzu alayım:))